De actualiteit van de geschiedenis.

Van Hegel tot Sloterdijk

In een periode van 150 jaar is op methodologisch vlak het idee van de geschiedenis volledig uitgehold. De geschiedenis is aan haar eigen excessiviteit ten onder gegaan. Hoewel historisch besef als persoonlijke ervaring en als accumulator van de collectieve herinneringen misschien sterker is dan ooit, heeft geschiedenis als kencategorie aan verklarende kracht danig ingeboet. Maar het `einde van de geschiedenis' is inmiddels voorbij en nieuwe tijden dienen zich aan. De vraag welke rol het historische besef in het derde millenium zal gaan vervullen wordt aan de hand van teksten van een vijftal denkers geëxploreerd: Hegel, Nietzsche, Foucault, Baudrillard en Sloterdijk. Daarbij zal met name aandacht besteed worden aan de methodologische aspecten - hoe heeft de geschiedschrijving zich van binnenuit uitgehold? (Hegel, Nietzsche, Foucault) - en aan de mediatisering van de geschiedenis - welke rol hebben de media in dit uithollingsproces gespeeld? (Nietzsche, Baudrillard, Sloterdijk).