Jean Baudrillard: De fatale strategieën

Het werk van de Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984) wordt gekenmerkt door een veelheid van perspectieven die alle globaal onder de noemer ‘subjectkritiek’ kunnen worden gerubriceerd. Deze radicale kritiek op de vermeende autonomie van het moderne, westerse subject wisselt steeds van gedaante. Aanvakelijk presenteert hij haar als een door het structuralisme is gegeven vertoogsanalyse: een ‘archeologie van het weten’ (1961-1970). Vervolgens dient zij zich aan als een analyse van machtswerkingen, die het etiket ‘genealogie van de macht’ draagt (1970-1976). En ten slotte zet Foucault zijn kritiek om in positieve aanzetten tot nieuwe zelfervaringen (1977-1984). Deze perspectieven en de bijbehorende thema’s worden behandeld aan de hand van primaire teksten, waarin Les mots et les choses (1966) en Surveiller et punir (1975) centraal staan. Naar aanleiding van het eerstgenoemde werk zullen kentheoretische aspecten worden behandeld, terwijl het laatstgenoemde werk meer sociaal-politieke implicaties bespreekbaar maakt. Ook zal aan de methodologische dimensie aandacht worden geschonken. Ten slotte zal met het oog op actuele ontwikkelingen de betekenis van Foucaults werk worden aangegeven.